Gözlerini bir iskelede kaybettiğimden beri
Yağmurların ellerini hiç bırakmıyorum.
Yüreğimi diri diri gömüp
Yüzüme sahte bir gülüşü giyinip
Ciğeri beş para etmez bir yalnızlığın sofrasına
Meze oluyorum.
Tek kullanımlık bir yara bandına
Sarılıyor üşümüş çocukluğum.
Tehirli trenlerin son vagonuna
Asıyorum miadı çoktan geçmiş tebessümlerimi.

Sus payı verilmiş geceleri
Dudaklarıma sarıp sarıp
İçimdeki bir çocuğu
Sevda yetmezliğinden yitiriyorum avuçlarımda.
Selası yok bu şiirin,
Vedası bol geçmişim
Üzerime çullanırken.

Yalnızlığıma dikiş yetiştirmeye çalıştıkça
Pis bir ispiyona düşürüldü gözyaşlarım.
Sağır cümlelerimin çığlıklarını
Dudaklarımda yutkunmaktan
Yüreğimin iç denizlerinden bile geçildi
Ceketsiz ve ütüsüz şiirler.

Topla yüreğini ey çocukluğum.
Gözbebeklerinin yataklarına taşınsın artık yağmur.
Guslettiğin bu kaçıncı düş(üş),
Bu kaçıncı yara,
Gözyaşınla teyemmüm ettiğin.
Bırak ortaya savrulsun omuzlarında taşıdığın kendi cenazen.

03 Ekim 2013