ANNEM
elleri kınalı basma entareli annem
imza atmasını bilmeyen
parmak basan annem
nekadar kız çocukları
babalarına aşık olsada
hayatım boyunca hep kılavuzum sendin annem

evin en küçük kızıydım
herseyi benden isterdin
sofrada tuz yoksa kalk evin küçük kızı dedin
su olmasa sen getir derdin
ozamanlar ne kadar kızardım evin küçük kızı olmaya
herşeyi benden istemene
keşke hep küçük kızın olarak kalsaydım annem

öyle hayrandımki dik başına
hem çalışıp hem annelik yapmana
hani bazen babama kafa tutardınya
dört kız babasısın müsrüflük yapma derdinya
şimdi anlıyorumki tüm çaban bizi
insan gibi yaşatmakmış annem

seni ne zaman düşünsem
mis gibi sabun kokan tenin aklıma gelir
şimdi küçük kızın gurbet ellerde
üç yıldır yüzüne hasret
her telefonda diyorsun
üşütme sakın sen deli yatarsın
ak saçlı sabun kokulu annem

hala deli yatıyom hep üstümü açıyom
belki gelir kapatırsın diye
en çokta sigara içmeme kızardın
hala içiyom annem

sana belki hakıyla diyememişimdir
sen bana nekadar babasının kızı desende
inan annem ben seninm kızınım
meslegim bile senin meslegin
seni çok ama çok seviyorum annem

kaç bayram geçti hatırlamıyom gül yüzünü görmeyeli
kınalı ellerini öpmeyeli
gurbetlik ne zorumuş be annem
sen nekadar desende babasının kızı
ben biliyorumki senin kızınım
senin gibi asil
senin gibi dik başlı
ben sana hep hayrandım annem
bu şiiri yazarken biz kez daha anladımki ,
kızlar analarının kadarini yaşarmış
iyiki senin kızınım
seni çok seviyorum annem