rüzgar sökülür
saçlarını dağıtır toz/duman
güneşin bedeni soğumaya başlar daha karanlık vurmadan


duvarlara çarpan sözler karışır bulutların nefesine
yer/gök çalkalanır
iz kalmaz ötelere
geceyse kumunu döker sonunda
yatağında bin bilmece


artık tarih yazamıyor saatleri
çözülmüyor gün/ışığının üzerindeki o bilinmez gizemi
adımlar boşa dönüyor
nemrut yüzlerin üstünü örtüyor bakışların efendisi

herkes aynı
her yer aynı kokuyor sanki


şimdiyse erken kalkıp yol almalı gün içine
toprağa karışmış ay kırıklarını seçip
toplamalı köklerini de
yıldızın ışıltısında süzmeli mehtâbı ki
tutuştursun ateş ile alevi


ertelenmiş onca umudun adı
yaşanmamış doğumlara yazılır
geleceğin göbeğiyle kesilir hayatın kalın bağı



hadi !
topla pılını pırtını gidiyoruz ömrüm . . .






02/10/2013
13;00
eMİNeYZAMAN