Bir tarafta saf duru uçsuz bucaksız umman
Diğer yanda sessizce o ummana bakan ben
Ya makbul veya metruk bekleyen garip kurban
Ebediyet yurduna endişeli akan ben
Yanımda amellerim ve sadece bir kefen…


İki yol var önümde biri otoban şose
Diğeri eğri büğrü zemini kaygan çise
İçimde gelgitler var nar ve nur dolu kâse
Bağı mamur edecek veyahutta yakan ben
Bidayeti topraktı, toprak olacak beden…


Dilediğim ameli kimse sormaz yaparım
Hatta kendi yaptığım putçuklara taparım
Zalimleşir-im bazen benliğimden koparım
Başıma ya güzel taç veya çirkin takan ben
Biri küfürden biri imandan mamul desen…


Sonbaharda savrulur kuru yaprak misali
Toprağa karışırım ve yaşarım visali
Bu Âdem’le başlayan cümle beşer masalı
Kendi-leyin cennete, cehenneme kakan ben
Ya kendime gonca gül veyahutta bir diken…


Cennetlerimi süsler kurar kendi ellerim
Bahçemi mamur eder toprağımı bellerim
Kıyı köşe tutarım duvar yapar tellerim
Yakacak odun’uma kibritimi çakan ben
İyilik kötülüğe gaz, debriyaj ve firen…



Salih Yıldız…02.10.2013