Efsaneler süzülür kirpiklerinden daim.
Gamzesi ıtır katar çayımın saf suyuna.
Buğu buğu naz olur bardağımda billur im.
Kimi dem maral gibi kimi dem sade suna.
Bulutlar diyarından gül kokulu gül misal.

Ne kırat ölçer onu ne kitaplara sığar.
Gönülleri sürükler çölde vaha misali.
Edasıyla nazıyla sineye ateş yığar.
Tutsağı eder her dem gönlü kayıtsız hâli.
Elmaslar miyarından gül kokulu gül misal.

Tebessümüyle yazar aşk adına fermanı.
Kirpikleri ok çeker kaşları emsalsiz yay.
İncecik tavrı ile süsler geçen zamanı.
Onu tasvir ediyor ayın on dördünde ay.
Aşk tutuşur harından gül kokulu gül misal.

Nice zaman oldu ki gülüşüne hasretiz.
Namelere girizgâh çay bardağında buğu.
Yalnız onun eseri yüreğimizdeki iz.
Gönlümüzün gölünde süzülen asil kuğu.
Bülbüllerin zarından gül kokulu gül misal.

Onu anlatır bize şırıl şırıl akan su.
Konuşsa gönül çağlar susunca naz bulutu.
Kalem kendinden geçer yazınca bu hususu.
Meşgul eder her hâli neyi tamburu udu.
Kafdağı’nın karından gül kokulu gül misal.
Ankara,28.09.2013 İ.K