Sağol ’Papatya gözlüm’
Sağ ol
Ve hep sağ olasın.
Verdiğin bu kadar hüzün
Bu kadar ayrılık acısı yeter.
Son günlerde
Anılarımızın hepsi
Ayrı bir köşede
Aşkımızın biteceğini
Telaş içinde bekliyordu zaten..

Bana sarıldığın çok zaman
’Senin için ölürüm’ derdin.
Ben hiç mi hiç istemedim bunu
Yalnız kalmayı hiç sevmedim ki...

Oysa
Seninle yapmadığımız
Yapamadığımız çok şeyler vardı..
Gecenin ilerlemiş saatlerinde
Nisan yağmurlarında
Sahilde kumlar üstünde
El ele, yalın ayak hiç yürümedik mesela.

Güzel bir aşk filmine
İkinci bir kez hiç gitmedik.
Bir çocuk parkında
Omuz omuza yere oturup
Mesela
Salıncaklarda sallanan..
Tahtaravalliye binen çocukları hiç seyretmedik.
O çocuklar ki..
Güldükleri zaman dünyam değişirdi..
Öyle mutlu olurdum ki...

Seninle birkaç gün uzak kalıp
Birbirimizi hiç özlemedik.
Sonra kavuşunca
Birbirimize sımsıkı sarılıp,
Hasretle hiç öpüşmedik ki...

Seninle Babam’ın
Ardından Annenin mezarına gidip
Birlikte hiç dua etmedik ki...

Sustuğumuz zamanlarda
Beraber oturururken
Seninle göz göze gelip
Hiç konuşmadık ki..
Anlayacağın
Seninle ben hiç biz oluşmadık ki..

Ellerimi bıraktın ya..
Bir daha hiç bir yere tutunamadım.
Tanıdığım hiç bir kadına
Sana söylediğim gibi yar diyemedim.

Şimdi
Ellerim kalkmıyor
Ayaklarım tutmuyor
Yaşadığın o kente
Kaldığın o eve
Gelemiyorum.

Oysa seninle
Yapamadığımız
Yapmamız gereken çok şey vardı

Belki bu yazdıklarım boşuna..
Boş yere bu yüreğimin çağrısı..
Biliyorum kolay dinmeyecek
Bu gönül ağrısı..



Necdet GÖKNİL