13
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
3259
Okunma

Gecenin zifiri karanlığında, dalgın dalgın yürüyordum
Yalan dünyanın haline, hem gülüp hem ağlıyordum
Çıkmaz bir sokak başında, üç beş çocuk yatıyordu
İçlerinden en küçüğü, için, için, ağlıyordu
O minicik elleri, o küçücük bedeni, tir, tir, titriyordu
Elleri kirli, yüzü paslıydı, badem gözleri yaşlıydı
Suskundu, ürkekti, tedirgin ve telaşlıydı
Yarını belli olmayan bir meçhule doğru, yavaş yavaş gidiyordu
Birileri ise onlara, sokak çocukları diyordu
Soğuk esen kara yel, sokağın sessizliğini bozuyordu
Çocukça bakan gözler, ara ara donuyordu
Uzun, uzun, bakıverdi, gözlerimin içine
Çizgiler düşmüştü, o masumca yüzüne
Üstü vardı incecik, bedeni daha körpecik
Kaldırım taşlarını, döşek yapmıştı altına
Yıldızları yorgan yapmıştı üstüne
Koca şehir, erken almıştı onu kirli pençesine
Derdini anlatamıyordu, söyleyemiyordu kimseye
Ah be kardeşim ah..
Değinmek var iken,bu hayatın gerçeğine
Kimisi kurulmuş, sarayına köşküne
Kimiside, çalar çırpar, haram yığar döşüne
Kimisi de hep bana,hep bana der, yardım etmez düşküne
Kimisi zengindir, yer, içer, keyif sürer kedersiz
Kimiside, gününü gün eder çevresinden habersiz
Kimisi mutsuzdur, çocuksuzluk hasretinden
Kimisi anlamaz ki, çocukların kalbinden
Kimisi fakirdir, ekmeğini on’a böler
Rızkı veren yaratana, el açıp şükreder
Kimisi de özlem duyar, tıpkı Sami Aslan gibi
Ah be dünya, koca dünya, yoksulluk olsun rüya
Ağlamasın çocuklar, olmasın sokak çocukları
Çocuklar değilmidir geleceğimiz, onların olsun,
oların olsun, bu dünya.
22.08.2013
5.0
100% (14)