(Özdemir İnce’nin Çevirisi)

Çocuğun gördüğü düştür barış,
Ananın gördüğü düştür barış,
Ağaçlar altında sevdalıların sevda sözleridir barış.
Gözlerinin içinde uçsuz bucaksız bir gülümseme,
Elinde yemiş dolu zembil
Ve alnında ter tomurcukları,
Pencerede suyu soğutan testideki damlalar gibi
Akşamüstü eve dönen babadır barış.

Dünyanın yüzünde yara izleri kapanırken,
Ağaçlar diktiğimizde havan mermilerinin kazdığı çukurlara,
Yangının kavurduğu yüreklerde,
İlk tomurcuklarını açarken umut
Ve ölüler kanlarının boşa gitmediğini bilerek
Yana dönüp içerlemeksizin uyuyabildiklerindedir barış.

Barış yemek kokusudur tüten akşamleyin
Arabanın yolda durmasının korkutmadığı,
Kapı çalınmasının dost demek olduğu
Ve pencereyi saat başı açmanın,
Renklerinin uzaktaki çanlarıyla
Gözlerimizin bayram etmesini
Sağlayan gökyüzü
Demek olduğu zamandır barış..

Barış bir bardak sıcak süt ve bir
Kitaptır uyanan çocuk önünde.
Başaklar birbirlerine eğilip ’işte,
Işık, ışık,ışık!’ dedikleri
Ve ufuk çemberi ışıkla dolup taştığı
Zamandır barış…

Hapishaneler onarılıp kitaplıklar yapıldığı zaman,
Eşikten eşiğe bir türkü yükseldiği
Zaman geceleyin,
Cumartesi akşamları mahalle berberinden çıkan yeni traş olmuş bir işçi gibi
Baharda ay buluttan çıktığı zamandır barış…

Geçmiş gün,
Yitirilmiş gün olmadığı
Sevinç yapraklarını akşamın içine salan kök
Ve kazanılmış bir gün, hak edilen bir uyku olduğu zaman,
Acıyı kovmak için zamanın dört bucağından
Güneşin hemen ayakkabılarını
Bağladığını duyduğun zamandır barış..

İnsanların sıkışan elleridir barış,
Dünyanın masasındaki ekmektir,
Gülümsemesidir annenin.
Budur yalnızca.
Başka bir şey değildir barış.
Ve toprakta derin kırıklar açan,
Sabahlar tek bir sözcük yazarlar:
Barış
Başka bir şey değildir barış.

Dizelerimin rayları üzerinde
Buğday ve güller yüklenmiş
Geleceğe doğru yol alan trendir barış.
Kardeşlerim,
Barış içinde derin derin soluk alıyor
Tüm dünya bütün düşleriyle.
Verin elinizi kardeşlerim,
Barış budur işte...

Barış ışınlar demetidir yaz ovalarında,
İyilik alfabesidir tanın dizlerinde.
“Kardeşim” dediğin,
“Yarın kuracağız” dediğin zaman
Kuracağız dediğimizi kurunca
Türkü çağırdığımız zamandır barış.

Yannis Ritsos (01.05.1909 – 11.11.1990)