kalemime dolandı yine teorideki vuslat hayalim
pratikte hodgamlık,pratikte kritik seyirler..
ince bir çizgide nüans farkıydı aramızdaki mesafe
koridorun sonunda yanlızlık
kapı üzerinde bir yazı:
-ilişmeyin hastadır metafizik!...
caddeyi dönünce bir barkovizyon
el ele tutuşan iki sevgili ve ellerinde bardakta mısır
ütopik bir bekleyişte duraktaki yolcular
hava karanlık her adım big bang’a muhtaç
mağazanın birinde çalarken zırıltının biri
hangi materyal doyuracak bu fakiri..
müsvettesinde hep olmamış notu var yarının
olmuşlar cebinde zaman profesörünün...
kaos mükemmelim derken, ben tersini neden arayayım
intizamı koyanın düzenini neden bozayım...
vardığım yerde aradığım derin bir uyku olacak
kontrolü vücut bırakıp rüyalar devralacak..
krizantem ve laleler şarkısını değişecek solunumun
kafesteki kanaryalar da sonunu; yargısız infazlarının..

ben ki şu köşede unuttuğun adam, aceleden
yine ben ben dostum;
gel diye anlamıştım ağzındaki her heceden...
meğer öyle olmuyormuş böyle yürürmüş işler
göze batmasın diye iki çarpraz bir düz dikişler
holünde karşılanır istenmeyen misafir; tapınağın
en üst katları yedi şiddetindeki depremde sığınağın...
skalasında depresyon gizlidir termometrelerin
engizisyonda giyotinleri andırır gözlerin..
velhasılı kelam el nasırı selam yel bastırır aman;
ne teori yansın ne pratik, usul usul kaçar bu güveyik...