Ey hayat! Gönlümden geçeni dilime, dilimden geçeni gönlüme
Bana neden vermezsin?

Ey hayat! Karıncaya verdiğin azmi, Eyüp’e verdiğin sabrı
Benden neden esirgersin?

Ey hayat! Düşlerimde şekil verdiğim, Her karesini yazdığım ömrü
Bana neden reva görmezsin?

Ey hayat! Daldaki yaprağa, toprağın altındaki solucana
Hayat verirsin de benden neden alırsın?

Ey hayat! Mecnun’u Kerem’i ve de Şems’i yaktığın aşkla
Beni neden yakmazsın?

Ey hayat! Bülbülü güle, toprağı suya kavuşturursun da
Beni neden yardan ayrı koyarsın?

Ey hayat! Havadaki kuş, denizdeki balık, gökteki ay ve güneş
Görevini bilirken bana neden bildirmezsin?,

Ey hayat! Ağaç gölgesinde kavrulan bir yüreği,
Güneş altında üşüyen bir bedeni bende neden hapsedersin?

Ey hayat! Semadaki renk cümbüşünde payıma düşen
Neden karanlık?

Ey hayat! Gönüldeki duygu deryasında payıma düşen
Neden üzüntü, karamsarlık, beis?

Ey hayat! Dildeki envai çeşit tatlardan payıma düşen
Neden acı kekremsi?

Ey hayat! Bağrındaki şarkılardan payıma düşenler
Neden yalnızlık keder dolu?

Ey hayat! Miski amber kokan çehrenden payıma düşen
Neden küf bataklık?

Ey hayat! Yakut misali sırça köşkler dururken payıma düşen
Neden yıkık viraneler?

Ey hayat! Diyar diyar yeşil memleketlerin varken payıma düşen
Neden ıssız çöller?

Ey hayat! Aleme rengarenk arıların tatlı balı düşerken
Bana neden iğnesi düşer?