Belki…
Bahsetmek
Sinemde husule gelen
Meyanı aşikâr eylemek
Bir vakitler dillenen,
Ümit edilen, vakti
Saati bekleneni yâd etmek
Bilinçaltında nüveleşen
Yosunları temizlemek,
Her esintide ah etmemek için
Gayret etmek gereğine inanmalıyım

Gözler
İçe işleyince
Hal bir başka zamana
Geçip nazar edince
Duygular sağanağı sıra
Sıra letafet sunmak için
Yarışa girince
Beşer garipleşiyor,
İnsani yanından ziyade
Bedeni arzuları depreşiyor,
Sancısı yetmiyor,
Garip bir his ezip geçiyor

Her kimse
Böyle edalı bakmamalı,
Evet, sakınmalı
Bir başka insanın
Haleti ruh iyesiyle
Oynamaya kalkmamalı
İçindeki ukdeleri hatırlatmamalı,
Kendi işi ve halinde yol almalı,
Kalbe acı zerk ederek
Salınmaktan kaçınmalı

Evet,
Güzele bakılır
O’nu hatırlamak ve
Yarattığı ile gıpta etmek için
Her insan güzel olan
Her nimetin sahibi olmayı diler,
Fıtri bir dürtüdür bu
Yoksa hayal ve efsunlu
Hülyalar niye baş göstersin,
Hayalî sahneler neden
Halle bütünleşsin,
Sineye ahu zar ettirsin

Demek ki insan
Hangi ahval üzere
Olursa olsun çarpıla biliyor
Bir takım duyguların
Seyrine dalarak içinde bulunduğu
Çıkmazları aşmak istiyor
Ne kadar isabet kaydediyor,
Çarpan göz sahibi
Bunu hiç bilmiyor, lakin
Bir vakit böyle alıp
Hicranlı vadilere götürüyor

Mustafa Cilasun