Sevgili! Aslında hayat sevdiğimiz kişilerden ibarettir
Çünkü tek başına yaşanılmaz
Sevmiyor ve sevilmiyorsan hiçsindir. Ben asla hiç olmadım
Ve içimdeki çocuğu, seninle yasarken öğrendim!
Ben seni hayat, hayatı sen bildim. Ben seni herkes, herkesi sen bilip yaşadım. Ve yaşıyorum hala... Sensizliği bir kere düşündüm sadece ömrü billah. O da hani benden gidersen diye ve anladım ki kimsem yokmuş. Yapayalnızmışım sensizken. O an çok korktum yalnızlıktan, ürperdim. Aslında korkum seni kaybetmekti, hayatı değil...

Bir çok insan içindeki çocuğu yok sayar, hiçe sayar. Hiçe sayılınca yaşamak neye yarar. Çocuk demek insan demek, yalansız günahsız demek ve dahasın da hürce gülüp eğlenebilmek... Ben seni yalansız büyütüyorum yüreğimde ve hürce sesleniyorum. ’’Seni seviyorum sevgili’’ defalarca ’’Seni seviyorum’’
Ben hiç düşünmedim bile içimdeki çocuğun yokluğunu yani sensizliği sevgili. Bu sana sözüm, bu sana andım olsun ki hiçte düşünmeyeceğim sensizliği. Yoksa tek kalırım. Hani tek başına yaşanılmazdı ya, sensiz kalırsam yaşayamam sevgili...
İçimdeki çocuktan bir hatıra. Dinle sevgili

Ve hayat
’’Yaramaz bir çocuğun demesi gibiydi
Nasıl istersem öyle yaşarım. Kimene’’
Evet kimene sevgili!
İçimdeki çocuktan bir hatıra. Sanadır sevgili

Yusuf BİTİM