Hepimizde yok mu dur eskiye ,çocukluğumuza özlem hep içimiz acımaz mı çocukluğumuz aklımıza düşünce.
Şiirin tamamı çok güzeldi ancak son kıt'ası beni kopardı .Kutluyorum selam ve saygılarımla.
Çocukluğumu Çok Özledim


Erzurum un kara kışı
Sıcaklık eksi otuz beş
Daha altı yedi yaşlarındayım sanırım
Net hatırladığım bana bir kızak alındığı
Sabah saat sekiz ,sekiz buçuk gibi
Fırladım evden sokağa
Kızağım buyun atkım ve ben
Dışarısı çok soğuk
Ama bana ne ben kızak kayacağım

Bizim sokak da tüm evler bizim ev gibi
Acıktım mı Perihan teyzenin evi bizim ev
Susadım mı Zehra teyze bir su ver
Yoruldum Şevket amcaların bahçe mola yerimiz
Yok öğle ayrı gayrı
Mahalleli akraban dan ileri akraban

Akasya ağaçları vardı mahalleni girişinde
Keçi gibiydim dallara tırmanır
Akasyanın çiçeklerini toplayıp
Dalına tüner hem yerdim hemde
Aşağıdaki arkadaşlarıma atardım
Bembeyaz ve tatlı çiçekleri

Ah...Ah bayramlar
Bayramlar bir başka heyecandı
Daha arife den başlardı çocukluğumun bayramı
Kapı kapı gezer arifelik isterdik mahalleden
Şekerdi cevizdi fındı fıstık tı
Sonra tüm çocuklar toplanırdık okulun bahçesinde
Kim ne toplamışsa koyardı ortaya
Güle oynaya hep beraber yerdik

Bayram sabahları canım bayram sabahları
Evdeki bayramlaşma biter bitmez sokakta alırız soluğu
O ev senin bu ev benim
Şekerdi paraydı ne varsa cepleri tıka basa doldurur
Şekerleri yerken bir yandan da kaç paramız olmuş
Kim daha çok para bayramlık toplamış yarışırdık
Ama ben genelde üste çıkardım
Amcam bana çok para verirdi

Ne oldu benim çocukluğuma
Neden hep mutlu bir çocuk kalmadım ki
Neden aldınız benim misketlerimi
Nerede şimdi horoz şekerlerim
Nasıl geçti bunca yıl ne zaman büyüdük
Ne zaman yaşlandık
Neden şimdi çok özlemini çektiğim çocukluğum
Bu kadar hızlı geçti ki
Tadı damağımda kalan çocukluğumu verirler mi ki
Bir daha bana geri

Talip ACILIOĞLU 2012 İstanbul

Ya şimdi;
Kuş sütü eksik sofralarımızda
Üst baş o biçim fiyakalı
Ya huzur
Ya mutluluk
Kim bilir?
Belki de koyu bir çınarın gölgesinde uyuya kalmıştır İnsanlık…
Eskiden herşeyden önce insandık. Şimdi insanlık, herşeyden sonraya kalınca, onun yokluğunu hiç bir maddi kavram dolduramıyor bu nedenle ne huzur kaldı ne de mutluluk ne de saygı
Yüreğine kalemine sağlık toprağım. Sevgilerimle

Mutluluk o zaman bir başkaydı galiba hocam gerçekten yoklularda mutluyduk, midemiz kuş sütünü görmezdi ama yavan ekmeğimiz kuş sütü gibi gelirdi, çarşılarımız bu kadar iğrenç parfüm kokmuyordu ama o güzelim lavanta kokuları yayılırdı kola bilmezdik ama ayranımız koladan daha lezzetliydi
çoçukken çok mutluyduk be hocam
yüreğinize sağlık
Eskilere götürdün bu güzel şiirinizle kırk yıl eskiye be hocam ne güzel ettin
bize o güzel günleriyad ettirdin