günler ömür tesbihinden imameye doğru gidiyor den den
ak zor seçilir oldu karadan şu ara sıra yaşaran gözlerimden
günler ki açardı ay çiçekleri ve ağaçlar bahçemde en yeşilinden
kimi vefanın çınlattı kulaklarını kimi ayrılığa kızdı içten mi içten....

beni tanırsan seni abbaya götürürüm a çocuk ebbe alırım sana
kıy gayretine biraz senden çok umutlarım var yarından yana
elindeki kalemi oyuncak bellersen kan katarlar oyunlarına
dünyayı kurtarmak senin işin çocuk benim oklar saplandı bağırlarıma....

yedi iklim dört bucağa nöbetteki askerden annedeki kucağa
bir kalpten salınan binlerce sayamadığım salkım saçağa
ücradaki mezraya bahardaki hoşluğa içimdeki boşluğa
teselli olacaksın yazdığın her fermanla her başa her başlığa...

ver elini karlı dağlar aşalım,aşalımda dost dillere düşelim
ne göz koyalım haklara haksızca nede vuruşup didişelim
işte ;gelimli gidimli dünya bunu bilelim hemde bilişelim
son bir meşale kaldı bu karanlığa olan savaşta onunla tutuşalım...


var mı engel var mı arada yoluna çıkacak bir er oğlu er
hak kimden yanaysa bil ki er veya geç haklı olan yener
güçlü haklıdır dersen yine bil ki gün olur devran döner
bedenden ilkin takat gider sonra sağlık sıhhat gider...


bu bir muhtıra olsun faniye akıldan ve mantık cihetinden
sonra darbeyle iktidar olur ölüm azrailin elinden
dünya denen handan koşma bir leylanın peşinden
yoksa attığın her adım hesap soracak her seferinden...