İlk geldi aklıma delikanlı çağımda,
Babam asık yüzlü durur karşımda.
Neşeli bir şey çalmadı ki şarkımda,
Desene biz öfkeyle dolu aileymişiz.

Her konuşmalar bile öfke bezeli,
Anne zaten asık surat ve de Rizeli,
Sitem dolu herkes günaydınlara,
Bir şeyler katamadık aydınlıklara.

İçkiylemi gömmek istedik kinleri?
Bu baskılar uzak kıldı bize dinleri,
Dizginleyemedik kızarak gidenleri,
Kardeş bağı kutsaldı biz bilemedik.

Dışarıdan bakana sekiz kardeştik,
bir tek cami önlerinde mi birleştik,
Cenazede bile durduk dikleştik,
Ne kaldı ki şimdi onca restleştik?

Hasan Ahmet gidiverdi erkenden
Anıları hangimizin aklında saklı?
Bir yerden yine başlasam derken,
Hangisine sorarsan tek o dur haklı


Olmadı derdimiz kim nerededir,
Bilemem gönlümde hanginizleyim?
İçimizden birimiz birden ölürse,
Derler tabut başında nöbetteyim.

Önce ben gidersem ölüm aktine,
Gelenlere sahte racon kesmeyin.
Yetişirse de cenazem öyle vaktine,
Boşa gözyaşlarıyla orda esmeyin.