Karlar mı yağdı dağlara
Kış şarkıları söylüyor Zhang Zilin
Ömrü sundu özgürlüğe Tiananmen’dan
Tankların önünde bir adam
Kuşlar sığdırılmış tel örgülü kafeslere
İndirilip mavi göklerden

Ah… Kırlangıçlar savrulur son taklalarına
Çiçeklenir erik ağaçları dal buyunca
Öyküler yazar tarihçiler
Sene 89 günlerden haziran
Yer Tiananmen

Bir palet izinde kucakladılar ölümü
ve kardeşçesine girdiler koynuna toprağın
Ağırlaştı beden terk ederken yaşamı
Yürek kesilmişti taşlar, hüznü yaşadılar
Sene 89 günlerden haziran
Yer tiananmen

Düştü toprağa binlerce can
Özgürlükle takas ettiler ömrü
Göğüs kafeslerininde zaptedip hain kurşunu

Yürüyüp üstüne o tankın
Pençeledi tırnaklarında soğuk demiri
Paletler kan revan içinde
Koşun çocuklar koşun
Boğalım kandamlalarını karanfillerde

Korku saldı yüreklerine
Titreştiler hepsi birden
Koşun çocuklar koşun
İşte namert işte meydan
Kan kusar hain namlular
Ölüm bile kahroldu utancından
Sene seksen dokuz
Günlerden haziran
Yer Tiananmen

Rıfat Gürsoy