DUYGU DENİZİNDE BABAYA FERYAT



Uzaktan bir ses

Belki hiç unutamayacağım kadar canımı yakan

O ağlayan ses

Kulaklarımdan hiç gitmiyordu

Hıçkıra hıçkıra ağlayarak

Babam vefat etti diyor o gözler

Kaldım hiç durmadan ağlamak istedim

İçim nasıl acıdı anlatamam

Sanki kalbimden bir şey sökülüp gitti

Buradayım ağlama demek

Ona sarılmak

O an acısını kalbime gömmek istedim

O ağlarken çok canım yandı benim

Benliğim ruhum sökülmüş gibiydi

Bu nasıl bir duyguydu

Allah’ım içimdeki ses ağlıyordu

Hissetmiyordum hiç bir şey şuan

Bende, bende ağlamak istiyordum

Şimdi beni yalnız bırakın

Hüzün denizinde boğulmak istiyorum

YAZAN: ÖZLEM DEMİRKAYA &*.*&

YAZIM TARİHİ: 18.07.2013 / SAATİ: 13:00

Hüzünlüydi dizeleriniz şairemizi kutluyorum.Puanım tam.Yunus diyarından selamlar.

Çocuklarımız masum dur onlara göz yaşı hiç yakışmıyor..Gülmeli yarınlara bakan umuduyla.
Yürek burkan bir tablo. Hüzünlü de olsa Değerli şiirinizi kutlarım saygılar..

baba yaslandığın dağdır, ötesi yok olmaz da, sanki bir babanın feryadını görmüş yüreğinde duymuş kendi babanı kaybetmiş gibi, ya da kaybedişini hatırlamış hissi uyandı, ölüm her dem soğuktur, gideceğimiz yer daim güzel olması temennisi ile, İMANlA GÖÇMÜŞ OLMASI TEMENNİSİ EN BÜYÜK UNSUR

Hepimizin yanıp yıkıldığı,kolunun kanadının kırıldığı anlar olmuştur.
Bu olmaya da devam edecektir.Acı karşısında gösterilen tepkinin her çe-
şidi doğrudur veya hoşgörülmelidir.Acıyı paylaşmak da bir erdemdir.
Şair, gözlerimizi doldurdun hem kendi acımıza hem senin acına ...
Teşekkür ederim saygılar.

Kutluyorum yüreğine kalemine ve ellerinize sağlı yürek sesin hic susmasın selam ve saygılarımla.uzaklardan

Ana,baba ölümünü görmek çok zor yavrum.Annem öldüğünde ben ege üniversitesinde 6 gün yoğun bakımda kaldım.Annemin öldüğü acilde 4 saat kaldım.o kadar zorki.Ama babam biz buradayken ölmüş yetişemedim.Hasta olduğum için götürmediler.hala ikiside her gece rüyama girer.zor yavrum ana ,baba acısı çok zor.Allah evlat acısı göstermesin.


Ah Ölüm
Yalancı dünyaya konup göçenler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Üzerinde türlü otlar bitenler
Ne söylerler ne bir haber verirler

Kiminin başında biter ağaçlar
Kiminin başında sararır otlar
Kimi masum kimi güzel yiğitler
Ne söylerler ne bir haber verirler

Toprağa gark olmuş nazik tenleri
Söylemeden kalmış tatlı dilleri
Gelin duadan unutman bunları
Ne söylerler ne bir haber verirler

Yunus derki gör taktirin işleri
Dökülmüştür kirpikleri kaşları
Başları ucunda hece taşları
Ne söylerler ne bir haber verirler
Yunus Emre

Zor, kardeşim, çok zor. Yaşayan bilir.

İnce bir anlatımla, acılar, hüzünler dile gelmiş.

Kutlarım, Allah acıları uzak tutsun biz kullarından. Sevgiler, kardeşim...

Uzaktan bir ses

Belki hiç unutamayacağım kadar canımı yakan

O ağlayan ses

Kulaklarımdan hiç gitmiyordu

Hıçkıra hıçkıra ağlayarak

Babam vefat etti diyor o gözler

Kaldım hiç durmadan ağlamak istedim

İçim nasıl acıdı anlatamam

Sanki kalbimden bir şey sökülüp gitti

Buradayım ağlama demek

Ona sarılmak

O an acısını kalbime gömmek istedim

O ağlarken çok canım yandı benim

Benliğim ruhum sökülmüş gibiydi

Bu nasıl bir duyguydu

Allah’ım içimdeki ses ağlıyordu

Hissetmiyordum hiç bir şey şuan

Bende, bende ağlamak istiyordum

Şimdi beni yalnız bırakın

Hüzün denizinde boğulmak istiyorum




Hüzün ve acı vardı anlatımda
Usta kalemi merhamet dolu yüreği alkışladım
__________________________________________ Saygılar

babanın yokluğu hiç bir şeye benzemiyor babamı kaybedeli çok olmasına rağmen her aklıma geldiğinde içim yanar gözlerim nemlenir bu şiirde olduğu gibi hisseden yüreğinize sağlık sevgilerimle