Çingene mahallesinin bir alt sokagında dünyaya geldim ben,
eski naftalin bir evde ,hüzünbaz bir yaşamın şubat sogugunda
ekiz eşiydim,bir tek ben göz açtım dünyaya, kardeşim mızıkçılık yaptı
ufacık dogmuşum,bir kola şişesi büyüklüğünde,ailenin ilk gözbebegi parmak kız...
ne çaba sarfetmiş babam,annem....biri öldü,digeri yaşasın diye....
herkes bebegini kundaga sararken, pamuklarda büyümüşüm ben
annemin sütünün tadını bile alamamışım kardeşimi topraga verdiginden,
çok zahmet vermişim aileme,kolay mı evlat işte,nefesim her yeni günün sabahı onlara hediye....
direndim yıllarca yaşama inat, direndikçe güçlendim,direndikçe büyüdüm serpildim,
daha ilk günden hayata bir sıfır yenik düşsemde, direndim asice
hayatta farklı bir yolculuğum oldu benim ama degdi biliyorum
inanç,sevgi ekmegim aşım oldu, üzüntülerimi gülüşlerime peşkeş çektirmedim
başarılarımla ailemi sevindirdim,gurur duydular, agladılar sevinçlerinden
içimdeki çocukla dostlarımı şenlendirdim,samimiyetin bayrak yarışında hep en öndeydim
kimin derdi olsa koşan,kimin yaraları olsa saran yardım meleğiydim
şimdi diyorum işte,
Dünya denen savaş meydanının kahramanı benim….
Ben kim miyim….asi şaireyim simdiki ismimle…….şaire arzu günal