Ana Rahminde duyuldu,"Elestü birabbiküm,"
Esma-ül Hüsna yapışdı dudaklarımda zikir,
Her satır,her harfinde susuyorum,
Dilimde kelamın,Kitap-ül zakir,
Bu can senin,
Can verenim...

Vuslata erecektir birgün,çorak yüreyim,
Bekleyecekdir mahşere kadar,susdurduklarım,
Misafir dergahında susmakla,unutmadım,
Boyun büküp ram etmekdir,karşında bu sükut,
Bu can senin,
Can verenim...

Sevgisizlerle geldim senin misafir dergahına,
sevgi yağmurlarında,sevgiyi öyrenecek yürekler,
Suskun susuzluğumu,sakladım vuslat pınarına,
Rahmetinle yıkanacak orda,kirli bedenler,
Bu can senin,
Can verenim...

Narında eritmeden,nurunda aydınlanmaktır,
Kadir’i Mutlak’dan,beklenenler,
Yoksa Araf’ta suskunmu kalacaktır,,
Yağmur duasında Rahmete açılmış eller,
Bu can senin,
Can verenim...

Cibril’in kardeşi yaklaştı artık kapımda,
Bir yarım kara kış,yaz kaldımı öbür yarımda,
Hazanım ve güzüm misafir dergahında,
ALLAH; Alim-ül-gayb,lakin sonbaharım,
Bu can senin,
Can verenim...

Adem oluyorum bazan cennetten kovulan,
Ateş oluyorum İbrahimi yakmayan,
İsaya hevesle çarmıha geriliyorum,
Kalbim çivilenince adına kendime ağlıyorum,
Bu can senin,
Can verenim...

Bazan kuyuyum diyorum Yusuf içimde,
Bazan ikiye bölünüyorum Kızıldenizde,
Bazan Uzlet’e atıyorum kendimi kaçarak,
Şifa buluyorum misafir dergahında,
Bu can senin,
Can verenim...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 06.09.2013