Ve gecenin bekçisi bir şair
Düne hasret yarına hasret bir adam
Ufka dikmiş gözlerini ne yürür ne durur
İşte bu şair böyledir
Kimse bilmez
Ağlar her akşam
Her akşam kendini tek sözle vurur

Oysa gülmekti maksadı bütün yaz, bütün kış
Koşmaktı uçurtmaların peşinde
Hasretini yakalamaktı
Çiçekleri koklamaktı dört mevsimi bahar yapıp
Tüm meramı bir daha ağlamamaktı

Yok, hayaller hayal kaldı
Gerçekler gerçek
Atmıştı adımını bir kez dönüşsüz yola
Şans, nasip, kısmet diye diye aldı nefesleri
Bekledi sessiz sakin
Bir elinde kalem, birinde sigara
Sözcükler beyninde uçuştu
Tan zamanında sustu şair

Parmaklarına bıraktı söylenmemiş sözleri
Hayallerindeydi bakışlarındaki huzur
Gözlerinin önünde tuttu gözleri
Saatin bir vaktiydi yine
Erinmedi, güne yürüdü karanlığa aldırmadan

Her şeyiydi gece şair için
Umuttu, hayaldi, varlıktı, yokluktu
Beklemekti, gelmemekti, gidememekti
Bir yarını daha dün etti mahzun
Ne sevgili elini tuttu
Ne sevgiliyi unuttu

Ve gecenin bekçisi bir şair
Düne hasret yarına hasret bir adam
Kimse bilmez
Ağlar her akşam