Her şair yazamadıkları kadar yaşarmış!..

Topu topu bildik iki sözdü
Tüm çiçek kokularının seni kaplayacağını mı sandın
Görülmüş müdür
Sözün kaleme eğildiği
Ya da
Kalem eğildiğinde
Sözün geri geldiği

Aynı bedenler farklı sözleri çıkartıyor
Anlamıyor musun

Yaşlanıyoruz birlikte
Elde avuçta sen’ler, ben’ler
Sanki yıkılmışız bir yere
Bahçemiz yok
Balkonda bir kavanoz çiçeği öksürüp duruyor
Neyin peşindesin diyorum
Nedir geri kaldığın
Çiçeğe duran ağaç mı
Ağaca bürünmüş dal mı aldandığın

Yine oyalıyor "Şiir Başlıkları" beni
Yastığa giydirilen kılıflar gibi
Bakıp bakıp şaşıyorum her söz eşleşmesine

Korkularım var..diyorsun
Her sözden önce sen geliyorsun
Kaygılanma
Hiç kimse ayıplamaz seni
Bak
Ağaçlar ayıplıyorlar mı birbirlerini

İçimizdeki dünya ile dışımızdaki dünyanın halleri henüz element olmadı
Görmüyor musun

Her şair sevemedikleri kadar severmiş!..

İnce bir sızı
Say ki senin
Say ki değil
Say
Bir’den Üç’e kadar


Eylül2013
Kundu/Antalya