Kalk
kurtul miskinlikten
Kalbine verdiğin viranelikten,
nefsi temayüllerinden
Nereye gidiyorsun,
imkânlarını tarumar eğliyorsun,
tefekkür edemiyorsun
Her gün aynanın karşısına geçip
saatlerini geçiriyorsun,
bin bir çeşit kıyafet deniyorsun

Niçin
göremiyorsun
Fark edebilmenin ibretine
yönelmekten çekiniyorsun
İltifata layık olabilmek için bahaneler arıyorsun,
kimliğinden uzaklaşıyorsun
Şahsiyet ve itibar bakımından
ne kadar sarsılıyorsun,
hala cezp etmek için uğraşıyorsun

Ruhun
ve kalbin bizardır
İçinde boğulmaktan korktuğun
cendereler yakındır
Hangi prangaya el atsan,
nefsin adına kul
ve köle olsan kurtulamayacaksın
Attığın kahkahalar
içine akıttığın yaşları gizlemiyor,
bilakis aşikâr eğleyip, acındırıyor

Sahranın
kuşatan ahunda
Ummanın derdest eden
hicran baharında
Ruhunla barışık ol, kalbinle yüzleş,
hangi tarike adanırsan mizan yanında
Ya hakikatin didarıyla mest olup
feyzine kanacaksın, ya da
viranelik pazarında aranacaksın

Marifet
iltifata tabi derler
Asıl marifet ikinci bir doğumun
halde yaşanmasıdır
Aşk ateşinin sineyi tutuşturmasıdır,
sevdası sürur bahşeden bir serinliktir
Kemali yet üzere nefesi
teslim etmek Hanifliktir,
nefsi bakımdan arınmışlığın tarifidir

Aşk,
hali meftun eder
Firkatiyle ihsana ram eyler,
sevdasıyla ecre meyleder
O’nun rızasından gayri ne bekler,
hiçlik desturunda kul olabilmeyi bekler
Ne vakit nazar edilirse,
ihsan hali fark edilirse,
bahtı için nasipse, kabul edilen nefestir

Mustafa Cilasun