demiş ki şair
’sen sende varmısın bende olduğun kadar’..
adını tarih yazsın
yadını içimdeki yangınlar..
söner mi sandın
bir gaflet giyinip
en küstahından bir ayrılıkla kolkola;
yangınını bir ahımla başlattığım,
günahınla kaynayan volkanlar...

ve yine demiş ki şair
her sırtını okşayanı dost sanma
saplayacak hançeri ondan yamanır sırtına..
seni bir sen bilmeye devam et
benim bildiklerim Allaha emanet..
sana,
alınacağını bilsem çok şeyler yazardım ama...
edepten yağmurlar yağarken sağanak sağanak
bir damla düşmemiş alnına
gölgene daha layıktır bir şeyler sayıklamak..

ve başka bir adı batasıca demiş ki
sevdiğin kadar varsın sevildiğin kadar yarsin..
ne var oldum o kadar düşünsemde
saçlarımı ağartıp ağartıp,
ne de yar oldum yar olamadığından hareketle..
ne ekersen onu biçersin ey hayırsız
sanma lezzet alırsın yolundan
sana intizar düzüyorum şimdi
kendi kendimin karakolundan...