Bazı…
Edebi dostlar
Mütemadiyen temenni ediyorlar
Kendilerince haklılar,
Neden karamsarlık diyorlar

Uzun
Soluklu
Düşündüm,
Halime nazar ettim
Hazanı buldum, sararan
Yapraklarda konuk oldum

Yılların ömrümde
Silinmeyen izlerinde kayboldum
Umut adına kapılar
Zorlamaktan inanın ki yoruldum

Çorak toprakta
Sancıların arasında soluklandım
Sokaklardan medet
Umdum fersiz lambalara sığındım

Kalbim kimliksiz
Henüz sabi olmamda mesnetsiz
Ruhumun toprağına
Ekilmeyen filizler, hislere şevksiz

Özlemi yaşamadan
Hasretin demine vakıf olmadan
Sevgiyi hakkıyla tanımadan,
Yazmak ne kadar anlamlı

Hülyalarda dolaşmak
Düşlerin devranında izler bulmak
Hissizliğe anlam katmak,
İdraki beceremeden solumak

Ütopik olarak
Hazlarda mekân için zorlanmak
Bin bir çeşit hikâyeleri,
Halden yoksun desiseleri anmak


Yazmak adına
Yanmayı hissetmeden anlatmak
Gönüllere konuk olmak için
Bahaneleri koklamak sancıdır

Vicdanım için acıdır
Harç için lüzum eden donanım
Niyet ilk adım, şekli yet marazım,
Halis olmak tek muradım

Çünkü
Kalbin sahibi
Nefeslerin ahiri, tesirde ki hali
Gayrette ki rekabetin
Muvacehesinde sudur edecek nihayet

Ben
Hali hazırda
Düşüncelerimin uzantısında
Mevcut hissiyatımın akışında,
Sancıların inkişafında yazıyorum

Mustafa Cilasun