Yar…
Mevsim
Sonbahardı
Hicran ve hüzün yanlarındaydı

Ağaç dalları
Yalnızlığa hazırlanıyorlardı.
Sararmış yeşil yapraklar, çaresizlerdi…

Derman
Buldukları dalları,
Terk etmek zorunda kalıyorlardı.

Kuşlar dahi
Bu duruma hüzünleniyorlardı,
Dal ve kuş açıktalardı.

Ağacın
Estetiğini, yapraklar oluşturuyordu.
Adeta ağacın saçları durumundaydı.

Saçsız
Bir kızı, tahayyül
Edebiliyor musunuz ne kadar acı.

İşte
Bugün bu ağaç,
Hayatın öznesini muştuluyordu.

Hayat
Ve memat, Can
Ve canan akıp giden bir zaman…

Hayat
Yaşamaktı, neşeydi,
Tecrübeydi, bir gözlemdi…

Himmetti,
Hizmetti, şefkatti
Vefaydı, cefaydı, o bir sevdaydı…

Hayatı
Yaşarken, zorunda
Kalmadan, yaşamayı bilmektir…

Gülerken,
Ağlarken, severken,
Terk ederken anlaşılır olmaktır…

Bir ah
Çekmeden, kimseye
Çektirmeden paylaşmayı bilmektir.

Öncelikle
Saygıyı bilmektir,
Yoksa asla sayılmayacaktır.

Hoşgörü
En büyük hazinemizdir,
Cimrilik rahmet eksikliğidir…

Ön yargı,
Bir hastalık olarak bilinmelidir,
Aksi takdirde sahibini bitirecektir…

Sevmek,
Hiçbir karşılık beklemeden,
Vermeyi bilmektir…

Aşk,
Yaşamaktır, halin
Yanmasıdır, nefsin küllenmesidir…

Enaniyet,
Âdemi beşerin değil,
İblise biat edenlerin işidir…

Hareket
Ve kuvvetin gerçek
Sahibini bilmek, kul olmaktır…

Kul,
Rabbinin bir kölesidir,
Çünkü her şeyin sahibi odur.

Ağacın,
Dalın, yaprağın
Ve kuşun sahibi de Zül celaldir…

Rahmetin
Müjdecisi, kâinatın
Efendisi olan Peygamberimiz…

Kur’anı
Bizzat yaşayarak,
Anlaşılmayanı bırakmamıştı…

Dünya
Ve nimetlerinin, sabah
Namazının iki rekât sünnetinden…

Daha da
Önemli bulunamadığını,
Ashabına izah etmişti…

Bunun
Ne anlama geldiğini,
Teferruatıyla anlatmıştı…

Bir han,
İster sahibi veya
Misafiri olman hiç fark etmiyor…

Varlığını
Ve metaını, Hak rızası adına
Ve insanlık için seferber etmek…

Bu konu da
Asla bir tereddüde
Düşmemek için, aşkı bilmelisin…

Aşk, Onun
Yolunda buharlaşmaktır,
Aşk, en büyük Hak rızasıdır…

Aşk,
Bedenin, tenin dili değil,
Kalbin, ruhun en önemli gıdasıdır…

Her
Müşkül iş, asan olur,
Her külfet, hakikatte bir nimettir…

Sevda
Onadır, aşk onadır, can odur,
Yar odur, her şey onda yok olur…

Mustafa Cilasun