Gurbet mektupları umudun havuzuna düşmüş
Kader ufuktan gözlüyor sürgün sevinçleri
Sürülüp kavuşulmamayı özlüyorum
Mahzun ıslıklar rüzgârın yadigâr türküsünde

Akşam olur rüyanın kanserinde ağlarım
Beni kalbimden vurdu gurbetin treni
Aklımdan çıkmıyor sürgünlere gidişim
Bütün hayallerim küllenmiş artık

Aklım başımdan uçmuş gibiyim
Kalbime kurşunlar sıkmışçasına
Suya düşmüş söğüt ağaçları gibiyim
Bütün duygularım tükenmiş artık

Sürgün treninde hasta düştüm gurbette
Süzülüp kahrımdan kalbime doğru
Gönlüme hazan renkli gökkuşağı düştü
Beyhude kaderlerle geçerken ömrüm

Kalbimde küllenen yanık yaralar
Zamanın yıkıldığı hasta yatağımdayım
Çırpınan kalbim yârin gülüşlerine takılmış
Gurbet treni koşarken sürgünlük ufuklarına

Meltemli uykulardan yârin rüyaları akıyor
Gurbet treninden sürgün mektupları dökülmüş
Gönül prangalarının sargın sihrindeyim
Yârin çağlayan gülüşlerinde ölmüşüm

Kederlere uzanan sahipsiz bakışlar
Rüyanın kalbinde meltemli koylar
Kalbin yelkenleri aşkın zümrüt denizinde
Göğün tenhalığı gecenin ıssızlığını kuşatıyor

Ayın gözyaşları rüyanın kanserinde tütüyor
Zerrin aşklar sürgün ufuklara dağılıyor
Rüyanın defterinde hasretin yanıkları uçuşuyor
Rüyaların doruğunda beyhude kederler