bu gece hiç tanımadığım birini gördüm
yanıma yaklaştı ve kulağıma
ben yalnızlık diye mırıldandı
oturduk bir kafede dertleştik biraz
ağzından cıkan her söz seni andırdı bana
tokalaştık evlerimize gidecektik sözde
meğer onun evi bizim evmiş farkında değildim
dışarda şırıl şırıl yağan yağmur
buğulu camlarda gözlerim dalıyor
üşüyorum sarılacak bir dost
bir arkadaş arıyor gözlerim
yalnızlık bitiyor yanı başımda
ışığına sis cökmüş odamın perdelerini çekip
yatağıma uzanıyorum
ürpertici karanlığın derinliklerinden
sensizlik beliriyor korkuyorum
oysa dün gece renga renkti şehrim
bugece kara bulutlar cökmüş gözlerime
gecenin alaca karanlığında
sensizlikle savaşıyorum
içimi kemiren bu kurtu söküp atamıyorum
giderken
rüzgarla dans eden sacların
düşüyor gözlerimin önüne
ve benden alıp götürdüklerin

Fatih KATI