Bir çiçek açmak ister dalında güzeldir,
Dal sarkınca ağaçlar belin bükerdi,
Hicranlı yaşamlar yaşanıca güzeldi,
Bir mechul içinde günler güzel geçerdi..

Bir çiçek ki açmadan birden soldu,
Ruhunda beliren gittiği bir yoldu,
Dert yüküyle sırtlandığı hepsi kondu,
Eller ama yine umutsuzluğu buldu..

Diller söylemez artık lal oldu sustu,
Sıkıca bağlanayım derken ipler koptu,
Yaşam vardı ama artık umutlar yoktu,
Umudun ardında ise fikir veren çoktu.

Düzen mi bozuk yaşam bumu bilmedim,
Yapılanlar unutulmuş bunu hak etmedim,
Sabahlar olmayınca güneşi göremedim,
Dillerim söylemese de gönülden gizledim..

Unutuldu bunca zaman yaşananlar,
Geçmişi ışık tutunca geleceği anlar,
Ahu zar olmuş gönül için, için ağlar,
Az geliyor koşmak ovalar ve dağlar..

Ne olursa olsun aynı taş aynı havan,
Gördüm ki yaşananların hepsi yalan,
Kalmıyor ömür demi oluyor azalan,
Fikir teatisinde oluyoruz ancak oyalanan..