Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken
Ayaklarımın dibine, ben her gece karanlığa dikip gözlerimi
Senin aydınlığını bekledim, sen yoktun
Binlerce adım attım bu Akçay/ın sokaklarında
Beraber gezdiğimiz her köşeyi, her parkı, her ağacı ezberledim
Sevdamıza bulanmış her kaldırım taşında
Senin izlerini aradım, sen yoktun
Kokun sinmiş evimizin duvarları birer birer üzerime yıkıldı
Her bir hücremin acısını yüreğimin derinliklerinde hissederken
Beni o enkazın altından çekip alacak ellerini aradım.

Özlem şarkılarını ezberledim, kimini bağıra bağıra,
Kimini fısıltıyla söyledim, karanlığa haykırdım hasretimi
Sesimi duyarsın diye bekledim, sen yoktun
Senden gelecek bir tek haberi bekledim
Saatler asırlar gibi geldi geçmedi
Çalan her telefonu yüreğimin deli bir çağlayana dönen
Atışlarıyla açtım, senden başka duyduğum her seste
Hep aynı hayal kırıklığını yaşadım, sen yoktun.

Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi
Karanlığın kucağına uzattım her gece
Bir an önce sabah olsun diye
Uykunun beni çekip almasını istedim, olmadı
Kaç gece sabahı ettim gözlerimi kapamadan
Kaç gece sokaktaki ayak seslerini dinledim
Gelen sensindir diye, sen yoktun
Her yağmurla birlikte hüzünde yağdı
Sensiz bu Akçay/ımın üzerine
Bulutlar yalnızlığımın işaretiydi benim için
Beni ıslatan yağmur olmadı
Ben zaten senin özleminle sırılsıklamdım.

Hayat merhaba derken bahara
Benim gönlüm hep karakışlardaydı, sen yoktun
Denizin sonsuz maviliğine umut bağladım
Kıyılarda tükettim bekleyişlerimi
Hep sensiz gemiler geçti limanlardan
Gözümden bir tek damla yaş akmadı
Onlar sana ait ti sana kalmalıydı
Kimselere söyleyemedim acılarımı,
Bekleyişimin öyküsünü kimselere anlatamadım
Nice fırtınalar koptu yüreğimde, dalgalar dövdü hayallerimi
Sığınacak bir liman, yaslanacak bir omuz aradım
Her gece ay paramparça oldu,
Her gece yıldızlar, birer birer düştü sokaklara,
Yıldızları saçlarıma takıp gelmeni bekledim
Ayı avucunda bana getirmeni bekledim
Bir güneş gibi doğup aydınlatmanı bekledim
Sensiz bu zifir karası dünyamı ama sen yoktun.

Sami Arlan..