Yar…
Nerden başlasam
Yüreğimin dalgalarında
Kulaç atıp açılsam
İçimse sakladığım çocukluğu
Ortaya çıkartsam ve coşsam
Kanatlanmanın hazzına ulaşsam,
Zirvelerden ibretin sezgisinde buluşsam

Taşı
Elime alsam
Var gücümle sıkıp, takati zorlasam
Nefes nefes kalmanın kederiyle
Düşünceler sokağına dalsam
Suskun ve kimsesizlik içinde üşüyen
Banklara bakıp,
Halimin faniliğini ansam

Mazlumun
Nefesi azizdir
Yaratan adına ona
Muhabbet beslemek caizdir
Kimsesizlik ne kadar
Büyük fakirliktir,
Hasret kitabında hecedir
Her cümlenin ve kelimenin
En bariz temsilcisidir,
Yürek dağlayan efkârı çiledir

Ne zaman
Hasreti ansam
Rüzgârın imdadıma
Yetiştiğine kani olsam
Yârin kokusundan esintiler
Getirdiğine tüm kalbimle inansam
Gözyaşlarımı yine sessizce bıraksam,
Sırrı gamımı kimseye duyurmadan yazsam

Nice
Okunmayan
Kitaplar vardır
Yazan mevta adına
Ne kadar hüzünlü bir dramdır
Kim bilir ne umutlarla yazmıştır,
Halin deminden akseden vicdandır
Her umutta bir murat saklıdır, takdiri
Nasip namütenahi bir zamandır, sevdadır

Aşk, ruhun, kalbin hüsnü hicranıdır
Narıyla besleyen, temizleyen,
Terbiye eden gülistandır
Sevdası ihsandır, kalbi hassasiyettir,
Fedayı nefestir, ecri sadıktır
Hiçlikte vücut bulan rızadır,
Varlığından arınmış
Sedadır, O’na kul olmak esastır

Mustafa Cilasun