hayrettin taylan



Sil seven beni…
Bir mesnevi gibiydi anlatamadıklarımın manzum m’ahzunluğu
Sil/ ahların vuruyor vicdanımın en ince kentlerini
Sil /ahdar değilim, benim işim seni sevmek
Sil/ ahsız sevdim seni, ruhumun özerk devletisin
S’ilgin içimde kirlenmiş duyusal defterin sözsüz kazancı
S’ilik kadar ilklerin içimde kalmış ve izleri özlerime hancı
Sil/iş bende başlar, arayışın uzun yolculuğun kadar
Sil/
Arayış senin tek sözcüğünle, cümlenle başlar
Tersyüz olmuş yüzümün hüzün b’akracında ıslanır ünlemlerim
Sil / ünlemlerimi, üç ve uç noktalarımızı ıslatmasın

Sil/ karşılaştığımız her şey aşk kadar baki, sen kadar sakidir gönlüme
Sil , kalbimde kalan aşk kapılarını…her kapı her aşkı aşmaz …
Sil, uzakları, yakınlarının yangınında besle alevlerimi
Aşk ,alevlere ders olup İbrahim kalmaktır

Sil, önyargıların infazlarını, hoşgörünün hoşluğusun sen
Sil ,eğrilerin çizgilerini sevmek aynı çizginin sonuna eklenmektir
Sil, aykırı uçlar arasında ucu kopmuş fikirleri, sen birlikteliğin meşalesisin
Sil, izm alışkanlıkların sınırlarını ,bağılların kirli emellerinden arındır bizi

Yaşamak, sen demek, senle yenilenmek, yenilmek demek

En iyiyi bulmanın bulmanın bulmacasında iyilerime cevapsın
Cevapsız kalan birkaç en iyi soru için silme iyilerimizi

Sil/ince sözlerini, hamselere teslim olur hüznüm
Sil/inişlerimde ruhunun yokuşlarına okunur gazellerim

Sil/ perilerin dudak ucu defterindeki beni
Sil / arıların aşk balını ısırdığı başka çiçekler valsından
Sil/ bensizliği, sensizliği bitirsin gelişin…