0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
753
Okunma
Ben ,hep o alıngan çocuk,
Düşen yapraklara bile acıyan
Geçen yolculara bakıp gülen,
Kahkahalarla....
Arkasını dönüp ağlayan sonra.
Ben, hep o alıngan çocuk,
Ele avuca sığmaz görünüp
Ele geçen;
Dikili taşlardan daha ağır olan,ben...
Ben,hep o avare... gülen çocuk....
Ağrıyor içim,ağrıyor neden?
Bilmiyorum...
Hele bu yolculuk,
Nereyedir?
Bilmiyorum...