Kalabalıkların arasında
İki kişilik yalnızlıklar biriktirdiğimden beri
Daha basit cümleler kuruyorum artık
Noktası kelimelerinden çok.
Ölmeden diri diri gömülüp
Ayrılığa kurban seçilmişken
Faili meçhul tüm cinayetleri üstleniyorum.
Ne de olsa aşk’a adak diye
Kabul olur sevdaya düşük yapmış gözyaşlarım.

Düşlerinden düştüm az önce,
Ondandır yüzümdeki tebessümün çoğul kuraklığı.
Omuzlarımda bu kaçıncı tabut
Varlığında yokluğumu taşıdığım
Bu kaçıncı mezar taşı
Dudaklarından adımı söküp
Soğuk mermere kazıdığım.

Yürek iç cebimde saklı
Unutulmuşluğum nüksetti.
Kanamalı bir geceye daha kıvrıldım
Yalnızlığını ört üstüme.
İlk başta kavga etsek te
Yokluğunu da severim elbet bir gün.
Ne de olsa yokluğunun içinde bile
Sen varsın sevgili.

Unut beni,
Seni sevdiğim yerden.
Ben seni yine " beni unuttuğun" yerden severim.
Ne de olsa yokluğun da
Varlığın da başım gözüm üstüne.

25 Ağustos 2013 01.32

İsmail Sarıgene