Bizi büyütürken
Geçim derdi, anarşi ,vb
Vardı çok derdin tabii ki!

Ama şimdi öylemi baba ?
Kimse dert ne bilmiyor,
Bizsizlik canımı çok yakıyor .

Anne olmak
İhtiyaçla eş tutuluyor.

Baba olmak
iskele babası olmakla karışıyor.

Çocuklarımıza milyar bile az geliyor,
Mutluluk
’Markasız’’ diye alınmıyor.

Bir arada
ayrı yaşanıyor.

Evdekiler birbirleriyle konuşacak şey bulamıyor,
Sevgi duyulmadan hissedilmiyor,

Bu evde kelimeler hiç mesai yapmıyor.


Bizim evimiz nasıldı baba?

Ellerin yiyecekler üstünde uçuştuğu ,
Sohbetlerin ardının kesilmediği,
sabaha devamı
diye yatıldığı
günler
niye o evde kaldı baba?

Hiç unutamam

Yastıklar mutlu ,
halılar umutlu ,
yataklar onurlu,
Sesler cıvıl cıvıl,
her yer ışıl ışıl,

hala…

Bak baba evimde her şeyim var ama;

Evim loş,
Kapım kimsesiz,
Eşyalar bile korkulu.

Masamız ölü sofrası gibi ,
akşamlarımız
ya TV ye
ya PC ye kilitli.

şükür az ,
bereket hala var neyse ki!

korkuyorum
böyle giderse baba …

dua et
dua et bize baba…