2
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
1639
Okunma

bu yüzden sus/tum ki
bir ateş böceği daha konmasın diye nefesime...
’sen ,
su-sar-dın
pencere aralığında ve sana dokunurdu sesleri saçlarının sonra gün ışığı delerdi bebeklerini gözlerinin ki nasılda kalın bir perde çekerdin dudaklarına/aklımız birbirimizde/ayaklarımız yollarda…’
açılacak asa’nın değdiği yerde
ve yarılacak su
hiç kimseye benzemeyecek tuzu teninin
dil ucuna kadar gelip,
yutkunulmuş bir söz gibi,
balkonda kuruyan çamaşırları toplayıp,
şekilsiz kedilere laf atıp
çıkmazlarında sokağın,
sek sek
bir uykuya dalıp ıslanacağım
çizgiye basacağım sırılsıklam
suç olsun diye…
(...)