acınası bir sevdaydı bizimkisi, sahibi olmayan..
umutları vardı her bir duygunun
..içimizde yaşattığımız.
söylenmeyi ümit eden sözlerimiz vardı bizim
..kendimize sakladığımız.
yaşanmayı bekleyen bir sevdamız vardı.
canımız vardı ayrılıktan acıyan. bir muradımız vardı..
kavuşmalarımız vardı. her defasında kursağımızda kalan.
özlemlerimiz vardı ikimize dair hayallerimiz..
hüzünlerimiz vardı yüzümüzü kaplayan
hislerimiz vardı içimizi burkan korkularımız..
yaslanınca birbirimize bir gün
.. geçmesini beklediğimiz kaygılarımız vardı.
dualarımız vardı adresi kavuşmalarımız olan
bekleyen sevinçlerimiz vardı.. oğlumuz vardı.. kızımız vardı..
..birlikte bir gelecek sözümüz vardı.
hepsi yalandı hepsi yalandı.....
..
duygularımız vardı. umutları olan..
belki gerçek belki yalandı aramızda yaşandı..
ve hesap sormaya hepsinin hakkı vardı!
sönen alevlerinde bekledik birbirimizi
..içimizdeki yangının.
dönen olmayacaktı elbet
..kavramıştık ayrılığın gururdan kabzasını, her an vuracaktık dönüşlerimizi.
öldürmeye anlaşmıştık bir kere, bu yerine oturmayan aşk’a dair düşlerimizi.
sen! acımasız..
henüz yaşanmamış duyguları ortada bırakan..
ben, umursamaz..
yarı’sız duygularla kendini avutan..
..
terk edemedik bir türlü olay yerini
hatrımıza düştüğümüz her defasında orada bulduk kendimizi..
..
ve sen.. içimizdeki ateşe attığından beridir bizi.. canımız yanıyor.
neden sonra bir kalem dokunuşun, ölü ruhumu canlandırıyor..
-15.3.13-