Biz hiç mutluluğu tattık mı?
El ele yürüdük mü sevda yollarını?
Aşk ı doyasıya yaşadık mı? yoksa kendimi mi kandırmıştım yıllar yılı?
Sen...sen beni hiç sevdin mi yar?

Karanlıklardan aydınlığa çıkan gün gibiyim,
Fırtınadan sonra yağan yağmurlarım var gözlerimden oluk oluk,
Sabahım bir başka olur duygularda, gecem bir başka,
Ben...ben sende tutuklu kaldım yar.

İçimde hüzünler zaman zaman alır götürür beni,
Issız bir ormanın kuytularına,
Coşkun şelaleler gibi ağlar ayrılık gecelerde,
Ben...ben sende yalnızlığı tattım yar.

Gel-git ler hiç değişmedi gönlümde,
Kabaran öfkeli dalgalara benzetirim kendimi,
Yalçın kayaları döven hırçın denizler gibiyim,
Ben...ben sende ayrılığı tattım yar.

Kara kışta soğukta kalmış biçare serçe gibiyim,
Bembeyaz karlar düşerken üzerime,
Titremekte bedenim, ayaz gecelerde,
Ben...ben sende ölümü tattım yar.

Doru taylar gibi geldi geçti ömür, çok geç kaldım yaşama,
Oysa, martılar gibi uçmak isterdim, göklerde süzülerek,
Mutluluğu sadece şiirlerde şarkılarda tattım,
Masallarda kalmış o sonu güzel biten hikayeler,
birde siyah-beyaz Türk filmlerinde,
Ben...ben sende yıkılsam da ayağa kalkmayı öğrendim...

E L V E D A



Aylin AKGÜN


Yeğenim Ece Alp sesi ve yorumu ile şiirime renk verdi..
Teşekkür ederim...