Hasta revirde…
Gözlerime bakıyor
Bir umut adına çare bulmaya
Çalışıyor, ama olmuyor
Nefesi zor güç alan zavallı
Ne kadar zorlanıyor
Ve fakat gözleri bakamıyor
Refakatçisi sanki umudu kesmiş,
Bin kahır içinde
Nefes nefese anlatıyor,
ah yavrun diyor

Hemşireler
Ne kadar zarif yüksünmüyor
Kimi zaman sabredip,
Onca sual karşısında sessizliğini koruyor
Yatalak hastaların sancısı hiç bitmiyor,
Ağrıların şiddetiyle sanki figan eğliyor
Yarabbi sen bilirsin,
Sen sahip ve hikmetiyle Rahmet eden
Yegânesin niyazı yükseliyor

Hekimle
Ne kadar telaş içinde çırpınıyor
Çok genç bir nefes trafik
Kazası neticesinde içeriye giriyor
Hiçbir ses yok, nabız sayılıyor,
Kalbine masaj yapılıyor,
Şok tedavisi uygulanıyor
Zavallının boynu bükük, o kadar
Masum bir duruşu var ki,
İnsanın yüreği o ana dayanamıyor

Çaresizlik içinde
Boynunu büken, yutkunuyor
Bir selam versen
Kırk yıllık ahbap gibi içini döküyor,
Ne kadar samimi buluyor
Umudu senin gözlerinde arıyor,
Kalbinin hassasiyetine yatırıyor,
Vicdanını uyandırıyor
Nasıl tepkisiz kalırsın, hiç umursamadan
Maksadına nail olmak için
İnsanlıktan çıkarsın, dedirtiyor

Şimdi
Huzur evleri
Ne kadar şenlik içindedir
Dilerim Rabbimden ismi gibi
Gönüllere huzur zerk eden yerlerdir
Sıfatı bir şey sanan zavallıların ellerinde
Esaret yaşatılan nefesler değillerdir
Onların mağfiret ve rahmet edeni Rabdir,
Bu hakikatten habersiz olanlar gafillerdir


Mustafa Cilasun