Yıllar önce bana bıraktığın şiirini okurken,
Aklıma sen geldin, Haziran ayının ılık bir gecesinde
Ayrılık kavgalarımızın başladığı saatlerde
Al, bu şiir senin için,
İster yırt istersen ömür boyu sakla demiştin.

Şiiri verirken o taze sesin
Hala dimağımda kayıtlı duruyor
Hala o şiiri saklıyorum beş yıl geçmesine rağmen
Bu mektup suya yazılıp okunmayan
Beşinci mektuptur biliyor musun?

Çevremde ayrılıp gidenleri
Hep sana benzetiyorum nedense
Neden sevmelerin ilk günleri unutulur
Ayrılık günleri izli bir mermiyle yaralanmış
Bir yara gibi kolay kolay unutulmuyor?

Benim için sevmek, gözlerimde hiç eksilmeyesi
Sonsuz bir özlem olarak kalacaktır
Tek bana acı veren, seni hala özlüyorken,
Senin tüm bunlardan habersiz olman içimi kanatıyor
Bir zaman önceleri birbirimizi sevmişken
Ayrılık sonrası platonik aşka düşmek iç kanamadır
Her gideni sana benzetiyorum demiştim
Ama gelene sevgiyle bakıyorum.

Sanki sen geliyorsun ve ıssız aklımın istasyonunda
Her ne kadar parazitlenme varsa da öyle hayal ediyorum
Hala o istasyon onarımsız duruyor
Öyle apaçık kalabalık insan seli ortasında
Tüm sevmeler benzerdir,
Gözlerimizde dökülen gözyaşlarımız da benzerdir
Çünkü insanız ve birbirimize benzeriz.

Severken ayrılığın cinayet olduğunu sen söylemiştin
Gene umutlar yeşertiyorum sensiz çorak kalmış
Gönül iklimlerimde artık biliyorum,
Seni aramak için ne uzun ne de gencim,
Koca bir çınar gibi kök salmışım yabani bir ovada
Sezsiz, sakin öylesine bir insanım.

Sami Arlan..