Ey saki…
Niçin bakmazsın
Sende mi çulsuzlara
Bir hak tanımazsın
Sefil nefesleri insan saymazsın,
Gözlerine bakan meramı hiç anlamazsın
Söyle nasıl bir hırsı heyecansın,
Ne mazlum ve de mağdurun dertlerinden çok uzaksın

Kabak
Kemaninin derdi var
Nasıl bir taksime girse
Yüreğimi yaralar
Kimseye bir sözüm yok
İçim kan ağlar,
Hüzün sinemde kor olur çıkar
Nedense ne hakkıyla sevebildim
Ve ne de sevilmenin süruruyla kendimden geçtim

Sanki kendiyle
Keşmekeş nefestim
Hangi sevdayı merak ettim,
Nefislerin halini seyrettim
Aşkın edep rahlesinde ki hassasiyetiyle
Kendimden geçtim, bilmem hangi düşteydim
Ruhumu ve kalbimi ram eyleyen bir
Fırtınanın ellerindeydim, telakkiler adına müşküldüm

Ey saki
Bakma, boş ver ve gelip geç
Bilmem kaç müşterin olmuştur,
Sessizce göçüp giden
Bir gün olsun senin derdi gamını
Dinlemeyen, her vakit senden bekleyen
Hoş gör be saki, derliler gelir, hüzne
Dalanlar kapıda belirir, gün batınca sesler kesilir

Hangi gecenin
Sabahından söz edeyim
Taş olan yastığımdan nasıl bahsedeyim,
Geceyi üzerime örteyim
Banklarda uyuyan, sokak aralarında
Çaresiz bakan, bir umut adına koşan
Garları mesken tutan, ayazda fırın
Izgaralarının üzerinde yatan, kendini bırakandan mı?

Zavallı kadın
Gecenin nu saatinde
Uykuya hasret kalmış
Gözleriyle ve çaresizlik içinde
Kalbinin derin sessizliğinde bulaşıkları yıkıyor,
Başını önünden ayırmıyor
Rızkını temin etmek için sabrediyor ve
Metanetle direniyor, bilmem ki evdeki nerde geceliyor

Ey saki artık
Gidiyorum, hoşça kal
Sinenin silinmeyenleri ne kadar
Varsa unut, dostlukla var hal
Giden geri gelmiyor, sevdalar
Sahraların sessizliğinde ve kalbin vecdinde inliyor
Ruhunun vadinden geri dönen,
O’na olan sadakati unutan,
Ümmeti olduğu Efendimizden uzak kalan aldırmıyor

Mustafa Cilasun