YarasaAyaklarımdan asıyorum kendimi tavana Uyuyorum gündüzleri Işığa körüm Sonra karanlık geliyor Açıyorum antenlerini beynimin Hiç bir duvara toslamadan Zikzaklar çizerek hayatın labirentlerinde Özgürce uçuyorum Bütün komşular Bütün tanıdıklar Bütün sevdiklerim Bütün ayak bağlarım uykuda Hiç bir tanık Hiç bir iz Hiç bir kanıt bırakmadan arkada Dokunup kaçıyorum aklına Kollarını iki yana açıp geriniyorsun Yüzünde mutlu bir gülümseme Yeni bir güne uyanıyorsun Günaydın ütopya savrulmalar temmuz 1013 |
insan bazen gerçekten uykuda olmak istiyor.