kan akmaz damarlarda
çaresizdir beden yokluklarda
sonu gelmişse zamanın
hazırlanır göçmeye ruh bu diyarlardan

tek başına kalmışdır
kimsesizdir tektir
ilmik ilmik erimiştir
biçaredir sessizdir

zaman kapıya dayandığında
ellerinde kalan hüzünleri
sarar sarar sarmalar
bedeninin içine

kan akmaz damarlarında
çaresiz nefesinde
saklanır sarı hüzünler
damla damla düşer kederler

elveda türküsü çalar saat
eller ayrılır
boşluk içinde kaybolan ruhun
ardında can çekişir beden

o son anlarda
insan sorar kendine yeniden
yeniden varolma sebebini
sorar kendine insan

cevap bulmak isterken
elleri boşluğa sarılır
içinde fırtınalar akarken
cevap bir anda dudaklarından süzülür

insan olmak insan kalmak
cevaptır işte en derininden
sevgi ile kucaklamak sevgi ile birleşmek
cevaptır işte en derininden

yazık ki o son anda
anladığında insan bunu
hep geç kalmıştır zira
yoktur bu son anın dönüşü