YABAN GÜVERCİNİ

Kanadına küsünce o yaban güvercini,
Boncuk boncuk gözleri hüznü aşikâr eder.
Salar sonsuz gökyüzüne biat eden bir cini,
Ne ziyandadır günü, ne açıkça kâr eder.
Paylaşır yüreğiyle asılsız sevincini.

Kendince ah çekerken şöyle mahzun, derinden,
Umutlar sıra sıra kaybolurlar boşlukta.
Her gece yıldızları söker bir bir yerinden,
Kavuşur saadete sırlı bir sarhoşlukta.
Bir kez daha döner beyhude seferinden.

Parlayan tüylerinde dans eder hayalleri,
Beynini tutsak eder pervasızca fikirler.
Sonsuzluğa uzanır tutmak için elleri,
Örter dört bir tarafı asrın döktüğü kirler.
Bir kavşakta tükenir açık olan yolları.

Beyaz bir bulut olur, göğe ağar ansızın,
Abes gelir yaşamak, günler hayrete düşer.
Aldanır lezzetine çiğnediği sakızın,
Çaresizlik içinde boş bir gayrete düşer.
Gözlerinde belirir güler yüzlü bir kızın,

Bağrına tünediği sılasıdır her akşam,
Uyandırır sessizliği mehtapsız gecelerde.
Tükenmeyen dertlerin devasıdır her akşam,
Hasretinin izleri sezilir hecelerde.
Gönlünün erişilmez sevdasıdır her akşam,


Halil GÜRKAN