Ben o şanslı çocuklardan biriydim
Yanakları pembe hep gülen yüzüyle
Dostça bakarak büyüdüm insanlara
Kötülük vardı duymuştum
Çok yakınımda olmayınca pek bilemedim
Beklide bilmek öğrenmek istemedim
Kötüydü çünkü
Annem babam vardı benim
Birde kardeşim
Sevgiyle beslediler beni hep parayla değil
Gönlümü de doyurdular sadece karnımı değil
Bana varlığı da yokluğu da öğrettiler ki
İkisine de alışayım dayanayım diye
Hem her şeyim oldu hem çok şeyim olmadı
Fark etmezdi ailem vardı benim
Ben o şanslı çocuklardan biriydim
Sokakta uyumadım ki hiç
Hiç aç kalmadım
Bende ağladım,ama yaralarımı kurutmadım
Annem silerdi hep
Ben de düştüm
Babam kaldırdı tutup ellerimden
Şans budur işte
Ayrı oda bilgisayar cep harçlığı değil
Ailedir insanın en büyük şansı
Buna sahip olamayan tüm dostlarım
Umarım sizlerde bir gün bir aile kurup
Teselli olursunuz sessiz çığlıklara