Güneş aşıp giderken gurubun rengi hüzün.
Yaprakları dökülür sulara ömrümüzün.
Sayfaları sararır gittikçe öykümüzün.
Yine de ilham verir bize hüzün demli çay.

Güz mevsimi üşütür titrer içimiz biraz.
Dudağımızda katre çaya karışır niyaz.
Artık kışa girizgâh sabahlar bile ayaz.
Yudum yudum gam verir bize hüzün demli çay.

İnce belli cerenler selam sabahı keser.
Sükunu arzularız serde tufanlar eser.
Çaya tat vermez olur nice atsak da şeker.
İhtimal derman verir bize hüzün demli çay.

Toplar tası tarağı çıkarız bir sefere.
Düz yollar yokuş olur aşk yolunda nefere.
Vazgeçmeyiz niyazdan çayı sevdik bir kere.
Makam-ı hüzzam verir bize hüzün demli çay.

Vardığımız menzilde Leyla karşılar bizi.
İçtiğimiz çayların dudakta kalır izi.
Zamana bir çığ düşer sarar sineyi sızı.
Dem be dem nizam verir bize hüzün demli çay.
Ankara,20.07.2013 İ.K