Ben galiba gidiyorum sevgili
İçimde bir garip hüzün var
Sanki ne yapsam olmuyor gibi hissediyorum
Seni severken üstelik senin de sevdiğine inanırken
Nasıl beceremedik bu işi bilemiyorum
Ama sanırım ben gidiyorum.

Seni benim dualarım korur
Ellerimin sana dokunmadığı bir dünyada
Yaşamaktan yalnız sesini duyarak
Kısıtlı vakitlerde mutlu olmaya çalışmaktan
Bedenini, aklını yanımda hissedememekten yorgun düştüm.

Kurduğum bütün hayaller boşuna
Hiçbirini gerçekleştiremiyorum
Etrafı sularla çevrili yalnız bir ada gibiyim
Arada bir konan kuşlar da olmazsa
İçimde yaşayan bir nefes kalmayacak
Sabretmeyi öğrenmiştim ama bu kadarı beni bile aşıyor
Taş olsa çatlardı diyorum.

Zor demek ki aşkı gerçekten yaşatmak
Ben beceremediysem özür diliyorum
Biliyorum sevgi anlamaktır
Ancak sürekli anlayan taraf ben olacaksam
O zaman aşk da sadece bana ait olmaz mı?
Bu durumda aşkımı da cebime koyup
Gitmek gerekiyor, sanırım vakti geldi gidiyorum.

İçimde hiçbir kırgınlık taşımadan
Sadece iki kocaman insanın beceriksizliğine kızarak
Şu minnacık yüreklerimizi bir arada tutamayışımıza
İçlenerek zaman zaman inatçılığımızın sonunda
İkimizi de köprüden düşüreceğini söyleyerek
Üstelik yoksunluğumu hissetmediğini anladığım için
Gitmeye hazırlanıyorum gidiyorum sevgili.


Yüreğim öyle yorgun ki tahmin edemezsin
Senden önce de birikmiş vurgunlarım var zaten
Daha onları yeni temizlemişken
Bir başka acıya tahammül etmemek için gidiyorum.

Sami Arlan..