Dinle beni n’olursun, İstanbul gözlü kadın
Söylememe gerek yok, her dizede sen varsın
Ab-ı Hayatsın bana, sunduğun her kadehte
Kana kana içerim, o gözede sen varsın

Uykuların bölmedim çünkü kıyamam sana
Kelimelerim özgür, coşar sevdadan yana
Sevdam iclaldır sana, sakın darılma bana
Dut dalında salınan, o kozada sen varsın

Turan elleri öksüz, vuslatımı bekliyor
Bak bu kalpte yoruldu ara sıra tekliyor
Tanrı dağdan bakarak, güne hasret ekliyor
Çiçeklerle bezenmiş o vazoda sen varsın

Aral gölden Tuna’ya, at sürdüğüm yıllarım
Türk marşları söylerken, seni anar dillerim
Bak kokunu taşıyor, yedi veren güllerim
Şöyle düne bakınca, tüm mazide sen varsın

Oysa seven gönüller, Hâk huzursa birleşti
Öbek öbek açtılar, sevgiler şiirleşti
Aşk denilen o duygu, yüreklere yerleşti
Levh-i mahfuz’da canım, o yazıda sen varsın

İşte senin sevdalın bazen dolaşır Nil’de
Kays’la dolaşıyorken,seni ararken çölde
Kızıl kumda, Altay’da, bazı da hazar gölde
Bu şairin yaptığı, o kazıda sen varsın

Lüzumsuz’um diyor ki, benim sevdiğim özel
Bana göre bir ece, sultandan daha güzel
Şu deli yüreğime, bıraktın bunca izel
Sevdayı kokluyorken, her sezide sen varsın

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

İCLAL: 1. Büyüklük, ululuk. 2. Saygı gösterme, ağırlama, ikram.
İZEL : İz bırakan


NARASI BENİM
Şu kızıl hasretin delip geçtiği
Gönülleri yırtan narası benim
Leyla bakışların yara açtığı
Gülmeyen bahtının karası benim

Ata yurtlarından gelirken sesin
Havayı çekerek dinleyin susun
O Mahmur gözlerim alsın uykusun
Ötüken yurdu’nun sare’si benim

Her zaman sen oldun düşü bozkırın
Gönlüm azad edip, zinciri kırın
Kızıl gül, bu aşkın mazisi derin
Burçtaki hilâl’in hare’si benim

Bahtına renk olsam boyasam boz’a
Üç tuğun ipine olsaydım koza
Tiyanşan dağından inerken düze
O hoş yamaçların dare’si benim

Pusatsız ah ile delenme gönül
Hasret efkarıyla hallanma gönül
Çölün rüzgarında sallanma gönül
Aşk-ı muhabbetin nare’si benim

Söyle yürekteki sızı ben miyim
Sen orda, ben bur da, olur mu uyum
Sen ki ab-ı hayat, sensin can suyum
Bu aşka tat veren mare’si benim

Duman duman tüttüğün o yerlerde
Bilesin ki ben de yandım korlarda
Lüzumsuz koyboldu gitti sırlarda
Pişmanlık derdinin bare’si benim

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ
ETEK YAZILARI
SARE: 1. Sıçrayan, atlayan. 2. İhtiyaç. 3. Susuzluk. 4. Hz. İbrahim’in eşinin adı.
HARE: 1. Bazı nesne, canlı, göz vb.nde dalgalanır gibi görünen parlak çizgiler, meneviş, dalgır
DARE: Ağaç
PUSAT : 1. Araç. 2. Silah, zırh vb. savaş aracı. 3. Giysi veya giysilik kumaş
NARE: Güç, direnç: Ayakta dikilmeye naresi yok.
MARE: Böğürtlen