Ben Yokluğunun Hırçın Sularından Vurulup Düştüm Geceye...!
Avuçlarımda Yas Tutuyordu Yalnızlığım...!
Silik Kalem Uçlarında Titremelik Bir Bakış Barındırıyordu Gözlerim...!
Umutlarıma İşlendi Kalemi Kırık Dizelerim...!
Vurgun Yediğim Tozlu Tarih Raflarında Öfkelendim...!
Meçhul Bir Dizeye mahkum Edildi Amade Olmuş Düşlerim...!
Sustum;
Geceye Karışan Hülya’larıma Sarılıp Sustum Sevgili...!

Bedenimin Her Yanını Sardı Aşk Çizikleri...!
Serseriye Çıktı Adım Pıhtılaşan Her Damar Kanımda...!
Beynimin Sokak Aralarında Terk Edildi Çocukluğum...!
Tarumar Bir Vurgun Yedi Tam Şakağında Mutluluğum…!
Bak Yine Özlemlerim Birikip Durdu Anılarımda…!
Sustum;
Geceye Karışan Yalnızlığıma Sarılıp Sustum Sevgili...!
Gelirsin Diye Çok Bekleyiş Yaşadı Bu Köhne Yalnızlığım...!
Kaç Gece Sarılıp Kaldı Öğle Sessiz Çığlıkları İle Zifiri Karanlığa...!
Umut Dedim Çoğu Zaman; Çoğu Zamanda Bekleyiş...!
Aldırış Etmeden Yürüdüm Ayaklarıma Batan Dikenli Yalnızlığımda...!
Soğuk Morg Odasını Andırıyordu Çoğu Zaman Sabahları...!
Güneş Isıtmayı Unuttu Sensiz Benliğimi...!
Sustum;
Geceye Karışan Düşlerime Sarılıp Sustum Sevgili...!

Çocukça İdi Belki Adına Yad Ettiğim Gülüşlerim...!
Belkide Muhtaçlıktı Sesine Özlemlerim...!
Hiç Bitip Tükenmeyen Bir Bekleyişin Adıydı Gelmeyişin...!
Vakitlerin İntihar Etmesine Şahit Olmaktı Belkide...!
Sustum;
Geceye Karışan Yarınlarımıza Sarılıp Sustum Sevgili...!

Evet Sustum;
Bazen Kendime Bazende Sensizliğe Sustum...!
Avazım Çıkarken Bağpırdığımda Bile Sustum...!
Ama Ben;
Ben Hep Senle Olmak Varken Sensiz Oluşuma;
Kendime Sustum Sevgili...!

Ölü Şair ( 16.07.2013 H )