6
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
995
Okunma

Sevdanın şairiydi’m canda acı kol gezer
Şimdi çekilmez dertler beni kurşuna dizer
Hayatla kavgam bitmez gönül zulümden bezer
Sustu dillerde ağıt dermanı arıyorum
Kalemden kan damladı beni gören ağladı
Gönül bu tutulupta beni her gün dağladı
Köle gibi zincire bedenimden bağladı
Yerle gök arasında geceler sarıyorum
Gözümde pınar coştu yaşlar döküldü kaldı
Acılarım sineye hasretlik acı saldı
Vurgunlar düştü bana ömür sırlara daldı
Dar vakitli zamanlar hüzünlere varıyorum
Aşkımın güllerini kurutup ellerimde
Hüzünlenip ağlarım beddua’m dillerimde
Akıyor ömür candan hayatın sellerinde
Yüreğimde resmiyle acımda duruyorum
Ürktüm korkularımda sokaklarda yürüdüm
Ayaklarım tutmuyor bedenimi sürüdüm
Küstüm de yaşamaya cana acı bürüdüm
Ümitsiz yollarımı meçhule karıyorum
HAMİT KARACA 18.7.2013 00:50
5.0
100% (5)