Okunacak kitap, insanın kendi,
Bir geninde, bin cilt ferman okunur.
Varlık ırmağının yıkılsa bendi,
Her bir damlasından umman okunur.

Mülkün Melikinden verilmiş güce,
Hiç kimse diyemez nano ve cüce,
Binası estetik, manası yüce,
Tek hücrede bile evran okunur.

Emri İlahiyle yoktan gelinmiş,
Bu canlı kitaba, insan denilmiş,
Başa yedi delik, baştan delinmiş,
İçinde dışında devran okunur.

Gözlerin önünden kalkınca perde,
Şenlikler görünür, hayırda şerde,
Ahengini bulur, hep te ve herde,
İdrak aynasında seyran okunur.

Zirveye çıkınca, olgunluk çağı,
Enginde bırakır en yüksek dağı,
Bir şeyin çok şeyden kopmadan bağı,
Bitip tükenmeyen cevlan okunur.

Kendi kitabına nur olsa gözü,
Açtıkça açılır, manası özü.
Hayretler içinde, lal olur sözü,
Ezelde verdiği, peyman okunur.

Ez cümle hayvandan ayıran yanı,
Ne et kemiktir, ne ilik kanı,
Yaralı, insanca bilsen insanı,
Zebur, Tevrat, İncil, Kur-an okunur.

17.07.2013...Mustafa Yaralı